• پيشگيري و کنترل دنگي به کنترل ناقل بستگي دارد. هيچ درمان خاصي براي دنگي يا دنگي شديد وجود ندارد و تشخيص زودهنگام و دسترسي به مراقبت‌هاي پزشکي مناسب مي‌تواند به طور قابل توجهي ميزان مرگ و مير دنگي شديد را کاهش دهد. بررسي کلي دنگي (تب استخوان‌شکن) يک عفونت ويروسي است که از پشه‌ها به انسان منتقل مي‌شود. اين بيماري در مناطق گرمسيري و نيمه گرمسيري رايج‌تر است. بيشتر افرادي که به دنگي مبتلا مي‌شوند، علائمي ندارند. اما براي کساني که علائم دارند، شايع‌ترين علائم عبارتند از تب بالا، سردرد، درد بدن، حالت تهوع و بثورات پوستي. بيشتر افراد در 1 تا 2 هفته بهتر مي‌شوند. برخي افراد دچار دنگي شديد مي‌شوند و نياز به مراقبت در بيمارستان دارند. در موارد شديد، دنگي مي‌تواند کشنده باشد. شما مي‌توانيد با جلوگيري از نيش پشه‌ها به ويژه در طول روز، خطر ابتلا به دنگي را کاهش دهيد. دنگي با داروهاي مسکن درمان مي‌شود زيرا در حال حاضر درمان خاصي براي آن وجود ندارد. علائم بيشتر افراد مبتلا به دنگي علائم خفيف يا هيچ علائمي ندارند و در 1 تا 2 هفته بهبود مي‌يابند. به ندرت، دنگي مي‌تواند شديد شود و منجر به مرگ شود. اگر علائم ظاهر شوند، معمولاً 4 تا 10 روز پس از عفونت شروع مي‌شوند و 2 تا 7 روز طول مي‌کشند. علائم ممکن است شامل موارد زير باشند: • تب بالا (40 درجه سانتيگراد/104 درجه فارنهايت) • سردرد شديد • درد پشت چشم‌ها • دردهاي عضلاني و مفصلي • حالت تهوع • استفراغ • غدد متورم • بثورات پوستي افرادي که براي بار دوم به دنگي مبتلا مي‌شوند در معرض خطر بيشتري براي دنگي شديد هستند. علائم دنگي شديد معمولاً پس از فروکش کردن تب ظاهر مي‌شوند: • درد شديد شکم • استفراغ مداوم • تنفس سريع • خونريزي از لثه‌ها يا بيني • خستگي • بي‌قراري • خون در استفراغ يا مدفوع • احساس تشنگي شديد • پوست رنگ‌پريده و سرد • احساس ضعف افرادي که اين علائم شديد را دارند بايد فوراً به مراقبت‌هاي پزشکي دسترسي داشته باشند. پس از بهبود، افرادي که به دنگي مبتلا شده‌اند ممکن است براي چند هفته احساس خستگي کنند. تشخيص و درمان هيچ درمان خاصي براي دنگي وجود ندارد. تمرکز بر درمان علائم درد است. بيشتر موارد تب دنگي را مي‌توان در خانه با داروهاي مسکن درمان کرد. استامينوفن (پاراستامول) اغلب براي کنترل درد استفاده مي‌شود. داروهاي ضدالتهابي غيراستروئيدي مانند ايبوپروفن و آسپيرين اجتناب مي‌شوند زيرا مي‌توانند خطر خونريزي را افزايش دهند. براي افراد با دنگي شديد، بستري شدن در بيمارستان اغلب لازم است. بار جهاني شيوع دنگي در دهه‌هاي اخير به طور چشمگيري در سراسر جهان افزايش يافته است. موارد گزارش شده به سازمان بهداشت جهاني از 505,430 مورد در سال 2000 به 5.2ميليون مورد در سال 2019 افزايش يافته است. اکثر موارد بدون علائم يا خفيف و خودمديريت شده هستند و بنابراين اعداد واقعي موارد دنگي گزارش نمي‌شوند. بسياري از موارد نيز به عنوان ديگر بيماري‌هاي تب‌دار نادرست تشخيص داده مي‌شوند. بالاترين تعداد موارد دنگي در سال 2023 ثبت شد، که بيش از 80 کشور را در تمامي مناطق سازمان بهداشت جهاني تحت تأثير قرار داد. از آغاز سال 2023 انتقال مداوم، همراه با افزايش ناگهاني موارد دنگي، به يک رکورد تاريخي از بيش از ?.?6.5 ميليون مورد و بيش از 7300 مرگ ناشي از دنگي منجر شد. عوامل مختلفي با افزايش خطر گسترش اپيدمي دنگي مرتبط هستند: تغيير در توزيع ناقلين (به‌ويژه پشه‌هاي Aedes aegypti و Aedes albopictus)، به‌ويژه در کشورهاي پيش از اين ناآشنا با دنگي؛ پيامدهاي پديده ال‌نينو در سال 2023 و تغييرات آب‌وهوايي که به افزايش دما و بارش و رطوبت بالا منجر شده‌اند؛ سيستم‌هاي بهداشتي شکننده در جريان همه‌گيري کوويد-19؛ و ناپايداري‌هاي سياسي و مالي در کشورهايي که با بحران‌هاي انساني پيچيده و جابجايي‌هاي جمعيتي بالا مواجه هستند. يک مدل‌سازي تخمين مي‌زند که 390 ميليون عفونت ويروس دنگي در سال رخ مي‌دهد که از اين تعداد 96 ميليون به صورت باليني ظاهر مي‌شوند. يک مطالعه ديگر در مورد شيوع دنگي تخمين مي‌زند که 3.9ميليارد نفر در معرض خطر ابتلا به ويروس‌هاي دنگي قرار دارند. اين بيماري اکنون در بيش از 100 کشور در مناطق سازمان بهداشت جهاني در آفريقا، آمريکا، مديترانه شرقي، جنوب شرق آسيا و غرب اقيانوس آرام بومي است. مناطق آمريکا، جنوب شرق آسيا و غرب اقيانوس آرام بيشترين تأثير را دارند و آسيا حدود 70 درصد از بار جهاني اين بيماري را تشکيل مي‌دهد. دنگي به مناطق جديدي در اروپا، مديترانه شرقي و آمريکاي جنوبي در حال گسترش است. بيشترين تعداد موارد دنگي در سال 2023 گزارش شد. منطقه آمريکاي سازمان بهداشت جهاني 4.5ميليون مورد گزارش داد، با 2300 مرگ. تعداد زيادي از موارد در آسيا گزارش شد: بنگلادش ، مالزي تايلند و ويتنام انتقال انتقال از طريق نيش پشه ويروس دنگي از طريق نيش پشه‌هاي ماده آلوده، عمدتاً پشه Aedes aegypti به انسان منتقل مي‌شود. گونه‌هاي ديگري در داخل جنس Aedes نيز مي‌توانند به عنوان ناقلين عمل کنند، اما سهم آن‌ها به طور معمول در مقايسه با Aedes aegypti ثانويه است. با اين حال، در سال 2023، افزايش در انتقال محلي دنگي توسط Aedes albopictus (پشه ببري) در اروپا مشاهده شده است. پس از تغذيه از فرد آلوده، ويروس در روده مياني پشه تکثير مي‌شود و سپس به بافت‌هاي ثانويه، از جمله غدد بزاقي، گسترش مي‌يابد. زماني که از جذب ويروس تا انتقال به يک ميزبان جديد طول مي‌کشد، دوره نهفتگي خارج بدن (EIP) ناميده مي‌شود. EIP حدود 8 تا 12 روز طول مي‌کشد وقتي که دماي محيط بين 25 تا 28 درجه سانتيگراد باشد. تغييرات در دوره نهفتگي خارج بدن تنها تحت تأثير دماي محيط نيستند؛ چندين عامل مانند بزرگي نوسانات دماي روزانه، ژنوتيپ ويروس، و غلظت اوليه ويروس نيز مي‌توانند مدت زمان انتقال ويروس توسط پشه را تغيير دهند. پس از آلوده شدن، پشه مي‌تواند براي بقيه عمر خود ويروس را منتقل کند. انتقال انسان به پشه پشه‌ها مي‌توانند توسط افرادي که با ويروس دنگي ويروسي هستند آلوده شوند. اين ممکن است کسي باشد که عفونت دنگي علامت‌دار دارد، کسي که هنوز علائم عفونت را نشان نداده است (پيش‌علامت‌دار است)، و همچنين کسي که هيچ نشانه‌اي از بيماري ندارد (بي‌علامت است). انتقال انسان به پشه مي‌تواند تا 2 روز قبل از بروز علائم بيماري و تا 2 روز پس از برطرف شدن تب رخ دهد.